ΙΝΚΑ-ΔΤ 507 27.03.14
Το ΙΝΚΑ και όλοι οι ‘Έλληνες καταναλωτές, είναι αντίθετοι με την ψήφιση του προτεινόμενου νομοσχεδίου που αφορά το γάλα.
Κάθε προσπάθεια της εκβιαζόμενης Κυβέρνησης, να πείσει, πως η ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου είναι προς όφελος των καταναλωτών, δημιουργεί εικονικές εντυπώσεις αλλά δεν λέει την πραγματική αλήθεια.
Γάλα μίας ημέρας δεν είναι εφικτό να φτάσει ποτέ στον καταναλωτή.
Γάλα τεσσάρων ημερών, όπως ισχύει έως τώρα, έχει οφέλη και ποιοτικά αλλά και θρεπτικά.
Η όποια κίνηση του Υπουργείου Ανάπτυξης με την θεωρητική επίκληση πως θα πέσουν οι τιμές είναι πλασματική και ψευδεπίγραφη.
Ούτε οι τιμές θα πέσουν, ούτε οι καταναλωτές θα ωφεληθούν, αλλά ούτε και οι κτηνοτρόφοι θα επιβιώσουν.
Είμαστε αντίθετοι με την κάθε προσπάθεια που γίνεται από την πλευρά των βιομηχανιών γάλακτος για να επιβάλουν το δικό τους συμφέρον σε βάρος της ποιότητας της τιμής και της Εθνικής Παραγωγής, αυτό που θέλουν.
Οι Έλληνες καταναλωτές πιστεύουν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του Ελληνικού προϊόντος και η Κυβέρνηση οφείλει να μειώσει τις τιμές αυτές, από εκεί που πρέπει και όχι με καταιγίδα συμφοράς και συγκέντρωσης της αγοράς.
Θεωρούμε ότι, το γεγονός ότι η ρύθμιση για το γάλα πρόκειται να συμπεριληφθεί στο ίδιο άρθρο με εκείνη που αφορά την καταβολή του επιδόματος – βοηθήματος, αποτελεί μία κίνηση καθαρά εκβιαστική, όπως γίνεται συνέχεια τα τελευταία χρόνια, προς τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Η δημοσιογραφική απάντηση : αν θα φτάσει φθηνότερο στον καταναλωτή, εσένα τι σε νοιάζει η συγκέντρωση, είναι μια ακόμη ανάδειξη της παραπλανητικής δημοσιογραφικής σημερινής σαπίλας.
Φτάνει ο εμπαιγμός, φτάνει η κοροϊδία, φτάνει η εξαπάτηση του Έλληνα πολίτη – καταναλωτή.
Επιτέλους, ας σκεφτούμε το καλό των Ελλήνων (των πολλών και όχι την επιβίωση των ολίγων).
Δεν είδαμε πουθενά τι θα ωφεληθεί εκτός από την παραπλάνηση του καταναλωτή, ο Έλληνας παραγωγός.
Οι καταναλωτές διεκδικούν πραγματικές τιμές από το χωράφι στο ράφι. Η διατροφή είναι υπόθεση όλων και όχι αυτών που θέλουν να διαφεντεύουν την διατροφή μας.
O Ε.Φ.Ε.Τ. ΤΙ ΘΕΣΗ ΕΧΕΙ ΕΠΙ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ;;
Επισυνάπτουμε ακολούθως και το σχετικό μήνυμα που μας έστειλε ο φίλος καθηγητής Πανεπιστημίου κος Ηλίας Σταμπολιάδης
Ευχαριστούμε τον συνάδελφο Νίκο Δαναλάτο για την ανάλυση του θέματος που αφορά το γάλα και τους κινδύνους κατάρρευσης της εγχώριας κτηνοτροφικής και γεωργικής παραγωγής. (βλέπε κατωτέρω)
Αυτά που λέει ο συνάδελφος ισχύουν και σε άλλους παραγωγικούς τομείς και όλοι γνωρίζουμε για την συντελεσθείσα αποβιομηχανοποίηση της χώρας με αποτέλεσμα να εισάγουμε τα απαραίτητα για την καθημερινή μας διαβίωση χάριν της ελεύθερης αγοράς που θα μειώσει δήθεν το κόστος διαβίωσης του καταναλωτή λες και ο καταναλωτής δεν κερδίζει τα χρήματα του παράγοντας αγαθά και υπηρεσίες εργαζόμενος υπό τις συνθήκες αυτής της χώρας. Εάν πράγματι ενδιαφέρονται για τον καταναλωτή ας τον δουν και σαν παραγωγό και ας βελτιώσουν το σύστημα δημιουργίας και λειτουργίας παραγωγικών μονάδων. Αυτό όμως είναι ανίκανοι να το κάνουν διότι αφενός είναι υπηρέτες ξένων συμφερόντων και αφετέρου είναι ανεπάγγελτοι και δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους.
Πολλές φορές η εξέταση μίας περίπτωσης δίνει μία πλήρη και πραγματική εικόνα πέρα από απόψεις και εικασίες. Μετά τον πόλεμο στη Μήλο ο κύριος Σβορώνος λειτουργούσε το θειωρυχείο και παρήγαγε θειάφι με μία πρωτότυπη δική του μέθοδο. Ο μοναδικός του πελάτης ήταν η Αγροτική Τράπεζα. Όταν οι Αμερικάνοι άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα πετρέλαια του Κόλπου έβγαζαν θειάφι σαν παραπροϊόν και το πρότειναν στην Αγροτική Τράπεζα στα ¾ της τιμής που ζητούσε ο κύριος Σβορώνος. Οι (Έλληνες) τραπεζίτες για το καλό των Ελλήνων αμπελουργών έπαψαν να παίρνουν θειάφι από τον κύριο Σβορώνο με αποτέλεσμα να φαλιρίσει και να κλείσει το θειωρυχείο. Προφανώς το κέρδος του κυρίου Σβορώνου ήταν μικρότερο από το ¼ της τιμής πώλησης.
Μόλις έκλεισε το θειωρυχείο της Μήλου οι Αμερικάνοι εν ονόματι της ελεύθερης αγοράς ζήτησαν διπλάσια τιμή από ότι ζητούσε ο κύριος Σβορώνος και η οποία ουδεμία σχέση είχε με το κόστος παραγωγής του θείου που για αυτούς είναι παραπροϊόν.Η ελεύθερη αγορά είναι ένας μύθος που καλλιέργησαν οι βιομηχανικές χώρες για να εξάγουν τα προϊόντα τους και που τον εφαρμόζουν μονόπλευρα, βλέπε τα νομοσχέδια του προέδρου Ρήγκαν.
Να μη ξεχνάμε ποτέ ότι η αυτάρκεια ενός έθνους είναι σπουδαίος παράγοντας επιβίωσης και ανεξαρτησίας του και πρέπει να αποτελεί εθνική στρατηγική. Το θέμα είναι επίκαιρο σήμερα που εορτάζουμε και την εθνική μας ανεξαρτησία. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί διότι πάντα ελλοχεύουν τα ντόπια τρωκτικά και τα λαμόγια του συστήματος για να εκμεταλλευτούν την εγχώρια αγορά.
Και πάλι να ευχαριστήσουμε τον συνάδελφο Νίκο Δαναλάτο.
Ηλίας Σταμπολιάδης
Να μην αφήσουμε το γάλα να γίνει θειάφι